theodora, δεν ξερω για ποιους αδελφους/ες μιλας, αλλα εαν συμπεριλαμβανεις και εμενα μεσα, να ξερεις οτι ουτε καν μου περασε σαν λογισμος, το να απαξιωσω οποιονδηποτε εδω αρα και εσενα.
Γιατι εαν σε απαξιωνα δεν θα εμπαινα στον κοπο να σου γραψω τοσες φλυαριες, οπως το συνηθιζω αλλωστε. (ο καθενας με τα ελαττωματα του, εγω για παραδειγμα εχω μεγαλη γλωσσα και ασυμαζευτη..)
Αλλο το να διαφωνουμε και να γινομαστε λιγο εντονοι πανω στην συζητηση, και αλλο να απαξιωνεις τον αλλον, αυτο ειναι πολυ βαρυ και αδικο.
Εαν εχεις με καποιον/α, κατι στειλε p.m. και πες του το παραπονο σου.
Μην μας παιρνει ολους/ες η μπαλλα.
Μετάνοια
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
- dionysisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4281
- Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
- Τοποθεσία: Νικαια
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25891
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Αποσπάσματα από το βιβλίο του μοναχού Αγάπιου, για τον Γέροντα Πορφύριο, με τίτλο : “Θεϊκή φλόγα».
Ευτυχισμένος ο μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δεν ζητάει από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει αν τον αγαπούν. Εσύ, αγάπησέ τους όλους και προσευχήσου μυστικά μέσα σου. Διάχυσε την αγάπη σου προς όλους. Και θα έλθει η ώρα που θα αγαπάς αβίαστα. Και θα νοιώθεις ότι όλοι σε αγαπούν. Μερικοί μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε : «Μ’ αγαπάς; Γιατί δεν μ’ αγαπάς;» Πω, πω, πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού! Φτώχεια, πνευματική φτώχεια! Μη σε νοιάζει ποτέ αν σ’ αγαπούν. Εσύ, μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους. Και μυστικά, έρχεται μια μεταβολή, μια αλλαγή σ’ όλο το σύνολο. Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή. Εφάρμοσέ το και τηλεφώνησέ μου τα αποτελέσματα. Μην αγωνιάς, ούτε να προσπαθείς να κόψεις, ή να διορθώσεις, το ελάττωμα του άλλου. Αγάπησέ τον με τα ελαττώματά του. Ο Κύριος θα φροντίσει γι’ αυτό.
Ευτυχισμένος ο μοναχός που έμαθε να αγαπάει όλους μυστικά. Δεν ζητάει από τους άλλους αγάπη, ούτε τον νοιάζει αν τον αγαπούν. Εσύ, αγάπησέ τους όλους και προσευχήσου μυστικά μέσα σου. Διάχυσε την αγάπη σου προς όλους. Και θα έλθει η ώρα που θα αγαπάς αβίαστα. Και θα νοιώθεις ότι όλοι σε αγαπούν. Μερικοί μοναχοί, ιδίως γυναίκες, λένε : «Μ’ αγαπάς; Γιατί δεν μ’ αγαπάς;» Πω, πω, πόσο μακριά είναι από την αγάπη του Χριστού! Φτώχεια, πνευματική φτώχεια! Μη σε νοιάζει ποτέ αν σ’ αγαπούν. Εσύ, μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους. Και μυστικά, έρχεται μια μεταβολή, μια αλλαγή σ’ όλο το σύνολο. Αυτό που σου λέω είναι η καλύτερη ιεραποστολή. Εφάρμοσέ το και τηλεφώνησέ μου τα αποτελέσματα. Μην αγωνιάς, ούτε να προσπαθείς να κόψεις, ή να διορθώσεις, το ελάττωμα του άλλου. Αγάπησέ τον με τα ελαττώματά του. Ο Κύριος θα φροντίσει γι’ αυτό.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
-
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 197
- Εγγραφή: Κυρ Νοέμ 26, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: και τώρα ... Ιωάννινα (πάλι)
το θαυμαστό είναι οι άπειροι τρόποι με τους οποίους ο Θεός κατεργάζεται τη σωτηρία ενός εκάστου.theodora έγραψε:Ρώτησα εάν σας έχει εντυπωσιάσει η διαφορά εξομολόγου με εξομολόγο.
Επειδή δεν είχα ποτέ εξομολογηθεί παρά μόνο σε έναν, εντυπωσιάστηκα και θαύμασα από την διαφορετική αντιμετώπιση σε όλα τα θέματα.
Δεν είπαν κάτι διαφορετικό (!!!), και δεν είπα πως σκανδαλίστηκα σε κάτι (Κύριε ελέησον) . Η εξομολόγηση είναι μυστήριο δεν είναι ανθρώπινη συναλλαγή και κουβεντούλα.
Δεν ζήτησα από την αγάπη σας να κρίνουμε, αλλά ΝΑ ΘΑΥΜΑΣΟΥΜΕ (εάν υπήρχε και για εσάς κάτι ανάλογο.......)
Είπα πως εντυπωσιάστηκα, πως θαύμασα τους διαφορετικούς τρόπους εξέτασης και γιατρειάς της άρρωστης ψυχής.
Ζητάω συγνώμη που δεν εξέφρασα σωστά την πιό πάνω ερώτηση και εάν σκανδάλισα κάποιον (!!!)
Το «δε με βοηθάτε» το έγραψα πράγματι επειδή την συγκεκριμένη ώρα υπήρχαν μέλη ενεργά και επιθυμούσα να τους τραβήξω την προσοχή προκειμένου να θαυμάσουμε μαζί τα μυστήρια του Θεού και να συζητήσουμε.
Ως καρδιογνώστης γνωρίζει την ανάγκη της κάθε ψυχής και θα οικονομήσει τα πράγματα να βρει κάθε ψυχή την ανάπαυσή της (εφόσον αυτή "καίγεται" για την κοινωνία μαζί Του).
Θυμάμαι, όταν ήταν φοιτήτρια η αδελφή μου, τις άπειρες ώρες που περίμενε να εξομολογηθεί με μια φίλη της στον (καθόλα αξιόλογο) εφημέριο της ενορίας της. Μετά από εβδομάδες επιμονής χωρίς αποτέλεσμα, συναποφάσισε με τη φίλη της να πάνε σε κάποιο εφημέριο άλλης συνοικίας, που βρήκαν λιμάνι ασφαλές...
τυχαίο θα πείτε... τίποτα δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο... ακόμα και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες ...
Σαφώς δεν έχει πνευματική ωφέλεια να αλλάζουμε πνευματικό καθοδηγητή όπως τα πουκάμισά μας.
Από την άλλη πλευρά, όπως αναζητάς γιατρό (κατάλληλο κι έμπειρο για τη σωματική σου πάθηση) έτσι και στην περίπτωση του πνευματικού, οφείλεις στον εαυτό σου να αναζητάς αυτό που αναπαύει την ψυχή σου (όχι αυτό που διευκολύνει τη βόλεψή σου) κι αγγίζει τα όρια της παθολογίας να λέγεται ότι επειδή είχες πνευματικό από την οικογένειά σου ή από την εφηβική ηλικία οφείλεις να μην τον αλλάξεις. Κι είναι παθολογία κι από την πλευρά και των πνευματικών καθοδηγητών να μη δίνουν ευλογία στα πνευματικοπαίδια τους να πάνε παραπέρα και... χαθούν (δύσκολη η διαχείρηση της εξουσίας , ιδιαίτερα δε της πνευματικής).
Υ.Γ. 1)δεν διαφωνώ μαζί σου Διονύσιε, αλλά βάζω στη συζήτηση μια άλλη διάσταση, για να χωράει και το θαυμασμό της Θεοδώρας.
2)Φαινομενικά υπάρχουν πολλοί τρόποι θεραπείας αλλά στην πράξη όλοι οδηγούν τα πόδια Του (αν εμείς το επιθυμούμε).