Σήμερα το απόγευμα πήγα για ακόμα μία φορά στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίου Εφραίμ. Είχαν ένα μικρό βιβλιαράκι αφιέρωμα για τη μοναχή, όπου στο τέλος υπήρχε ένα χειρόγραφο της προς τις άλλες μοναχές.
"Εις τα Πνευματικά μου τέκνα τας Μοναχάς"
Υπερήφανος Μοναχός δένδρον
άριζον και ου μη φέρη προσβολήν
ανέμου. Και ωσάν η
σαπουνόφουσκα μόλις ραγείσα
αφανίζεται, ούτω και η μνήμη
του υπερηφάνου μετά θάνατον
αφανίζεται. Και όπως η προσευχή
του ταπεινού κάμπτη τον Θεόν,
τοιοτοτρόπως και η προσευχή του
υπερηφάνου παροργίζη τον Ύψιστον
αγαπητά μου τέκνα και
θυγατέρες μου εν Κυρίω.
Αγαπήσατε τας ύβρεις και ατιμίας, τα ταπεινώσεις
και εξουδενώσεις και εξουδενώσεις
ίνα ο Κύριος σας συναριθμήση
εν τω χορώ των Μοναζόντων
και των Μαρτύρων
αγαπήσατε τας ύβρεις,
τα ατιμίας μετά λογισμού ταπεινού
και να πιστεύσητε ότι ουδέν είστε
και όταν αυτό πιστεύσητε
εντός σας, τότε ο Κύριος θα
ελεήση τεκνίον μου την
καρδίαν σου και θα σωθήτε
παιδιά μου δια της ευλογημένης
ταπεινώσεως.
Η μητέρα σας
Μακαρία Μοναχή
έγραφον εν τω κελλίω μου
12-8-64
Αναφέρει επίσης :
"Η Αγία Ψυχή της, ασφαλώς χειραγωγημένη από τον Άγιο της Μεγαλομάρτυρα Εφραίμ τον Θαυματουργό, αφού μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, επέταξε στους Ουρανούς, όπου ανήκε, στις 23/4/1999 ημέρα Παρασκευή στην εορτή του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Άρρητος δε ευωδία περιέβαλε αμέσως το Σεπτόν της Σκήνωμα στο δωμάτιο του Νοσοκομείου, όπου ενοσηλεύετο (από καρκίνο), οι δε παριστάμενοι ιατροί, νοσοκόμοι και μέλη της ακολουθίας της δακρυρροούντες "εθαύμαζον" δια τα γενόμενα.
Την μέρα της κηδείας της χιλιάδες πιστοί την προσκύνησαν και περίπου πέντε χιλιάδες την συνόδεψαν στην τελευταία της κατοικία παρά την δυνατή βροχή που έπεφτε συνεχώς."
Μοναχή Μακαρία Δεσύπρη
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
-
paratiritis88
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 209
- Εγγραφή: Σάβ Φεβ 24, 2007 6:00 am
" Μακάριοι οί νεκροί, οί έν Κυρίω αποθνήσκοντες..."
Υπήρξε μιά ευλογημένη ψυχή, πού πέρασε πολλές δοκιμασίες, καί είχε πάντα αγωνιστικό φρόνημα.
Σάς στέλνω μιά φωτογραφία της από την εποχή πού προσέφερε τίς υπηρεσίες της στίς γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, στα χρόνια τής κατοχής.
Προσέξτε την δυναμική έκφρασή της...
Άς είναι αιωνία η μνήμη της...
paratiritis88
-
panosgreece
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2941
- Εγγραφή: Πέμ Αύγ 07, 2008 5:00 am
Διηγείται ή ίδια...
--" Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων...Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,
--Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν...
Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,
--" Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !
Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.
Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω...
Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο...
"...καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!
Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του
--Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα...
Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του..."
Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο...
--" Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα...Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα...Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,
--" Ώς πότε θά μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ό εργάτης ), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !
Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !...
Ήταν ένα πλάσμα, 1.500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!
--Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω...
Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !
Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.
Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε...
Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα...
--" Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ ..."
Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία...
Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.
Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν...".
Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα - πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο " ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού " - Αθήναι - 1998.
Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις π ρ ό σ ω π ο μέ π ρ ό σ ω π ο σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα...
Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία, είχε πεί,
" Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του ), π ρ ί ν έ λ θ ο υ ν τ ά μ ε γ ά λ α δ ε ι ν ά..." .
( Προφανώς ενοεί, τίς φοβερές ημέρες τών διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα... )
--" Καθισμένη πάνω στά ερείπια τού παλιού Μοναστηριού, όπου ή θεία Πρόνοια οδήγησε τά βήματά μου, έφερνα τόν στοχασμό μου σέ χρόνια περασμένα, σέ παλιούς καιρούς, όταν σκορπισμένα ήταν παντού τά κόκκαλα τών Αγίων μαρτύρων...Καί καθώς καταγινόμουν στό καθάρισμα τών χαλασμάτων, αναλογιζόμουνα ότι βρισκόμουνα σέ τόπο ιερό καί έλεγα,
--Θεέ μου, αξίωσέ με τήν ανάξια, νά ιδώ κι΄ εγώ έναν από τούς παλιούς πατέρες πού εδώ έζησαν...
Καί ενώ περνούσε ό καιρός έχοντας πάντα εσωτερικά τήν ίδια επιθυμία, ένοιωθα μιά φωνή μέσα μου νά μού λέει,
--" Σκάψε, καί εκείνο πού ζητάς θά τό βρείς !
Καί μ΄ έναν τρόπο θαυμαστό, ή μυστική αυτή φωνή, μού υπέδειξε τό κομμάτι γής στήν αυλή τού μοναστηριού, πού έπρεπε νά ψάξω.
Ό καιρός περνούσε, καί ή φωνή αυτή, κάθε φορά πιό δυνατή μέ προέτρεπε ν΄ αρχίσω...
Έδειξα τό σημείο στόν εργάτη πού φώναξα γιά μιά άλλη επισκευή, στό παλιό Ηγουμενείο, καί τού είπα νά σκάψει. Αυτός, απρόθυμος άρχισε αλλού τό σκάψιμο. Καί αφού είδα ότι δέν μέ άκουγε νά πάει εκεί πού τού έδειχνα, τόν άφησα νά κάνει τό θέλημά του χτυπώντας τούς άγονους βράχους. Τελικά, κατάλαβε τό λάθος του καί γύρισε στό σημείο...
"...καί φθάνοντας, έπειτα από ώρες, στό 1,70 βάθος, έφερε ό κασμάς στήν επιφάνεια τήν κεφαλή τού ανθρώπου τού Θεού. Τήν ίδια στιγμή, γέμισε άρωμα ή ατμόσφαιρα!
Ό εργάτης χλώμιασε, δέθηκε ή γλώσα του, καί κόπηκε ή μιλιά του
--Άφησέ με μόνη, τόν παρακάλεσα...
Γονάτισα μέ ευλάβεια καί ασπάσθηκα τό σκήνωμα τού Αγίου συλλογιζόμενη τήν έκταση οδύνης καί πόνου τού τότε μαρτυρίου του..."
Καί αλλού, ή μοναχή Μακαρία Δεσύπρη, εξιστορεί πώς είδε ολοζώντανο τόν Άγιο...
--" Ήταν βράδυ, καί διάβαζα μόνη μου τόν Εσπερινό στό ερειπωμένο μοναστήρι, όταν ξαφνικά άκουσα βήματα...Ξεκινούσαν από τό βάθος τού τάφου προχώρησαν στήν αυλή κι΄ έφθασαν στήν πόρτα τής Εκκλησίας. Τά βήματα ακούγονταν δυνατά καί σταθερά καθώς πλησίαζαν. Γιά πρώτη φορά στήν ζωή μου μέσα σ΄ εκείνη τήν ερημιά φοβήθηκα...Δέν γύρισα ούτε πού νά κοιτάξω ώσπου άκουσα τήν φωνή του νά λέει,
--" Ώς πότε θά μ΄ έχεις εκεί πέρα; Κι΄ αυτός ( ό εργάτης ), πώς πέταξε τό κεφάλι μου έτσι;
Γύρισα τότε τρομαγμένη καί τ ό ν ε ί δ α !
Ήταν ψηλός, μέ μάτια μικρά στρογγυλά πού τρεμόπαιζαν στίς κόγχες τους. Έβλεπα τίς ρυτίδες του, καί τά γένια του πού έφθαναν μέχρι τόν λαιμό του. Τό μαύρο ράσο του μαύρο μέ πτυχώσεις, καί στό αριστερό του χέρι κρατούσε ένα φώς υπέρλαμπρο ενώ μέ τό δεξί ευλογούσε !...
Ήταν ένα πλάσμα, 1.500 ετών, καί βρισκόταν μέ τήν δύναμι τού Χριστού ολοζώντανο, ακριβώς δίπλα μου!!
--Συγχώρεσέ με, τού είπα, καί αύριο μόλις ξημερώσει ό Θεός τήν ημέρα του, θά σέ φροντίσω...
Καί αμέσως έγινε ά φ α ν τ ο ς !
Συνέχισα ειρηνικά τόν Εσπερινό μου, καί τό πρωϊ καθάρισα τά άγια λείψανα, τά έπλυνα, καί άναψα ένα μικρό καντηλάκι.
Τό ίδιο βράδυ είδα τόν Άγιο στόν ύπνο μου. Στεκόταν όρθιος καί κατάφωτος μέσα στήν Εκκλησία. Κρατούσε τήν εικόνα του στά χέρια του καί μέ κοίταζε...
Άκουσα τήν φωνή του πεντακάθαρα...
--" Σ΄ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ π ο λ ύ, μού είπε. Ο ν ο μ ά ζ ο μ α ι Ε φ ρ α ί μ ..."
Πέρασε αρκετός καιρός απ΄ αυτό τό περιστατικό καί πάντα μέσα μου είχα μιά απορία...
Ώσπου μιά μέρα, μετά τό τέλος τού Εσπερινού, καθώς μέ τό χέρι μου έκλεινα τήν πόρτα τής Εκκλησίας, ακούω τρία χτυπήματα, σάν από κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κατάλαβα ότι ήταν ό Άγιος, μπήκα στό ιερό πού βρίσκονταν τά άγια λείψανά του, άναψα ένα κερί καί ευλαβικά τά προσκύνησα.
Αλλά τί νά ειπώ καί τί νά λαλήσω, όταν τήν ίδια ακριβώς στιγμή σάν χείμαρος πλημμύρησε όλος ό τόπος από τήν Παραδεισένια εκείνη ευωδία πού τά άγια λείψανα έβγαζαν...".
Έτσι περιγράφει ή αείμνηστος ηγουμένη Μακαρία Δεσύπρη τήν εμφάνιση τού αγίου σάν μία σφραγίδα - πρόλογο σέ κάθε ένα από τά βιβλία γιά τόν Άγιο Εφραίμ,πού μέχρι σήμερα τό μοναστήρι έχει κυκλοφορήσει, μέ τόν γενικό τίτλο " ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ τού θαυματουργού " - Αθήναι - 1998.
Νά σημειώσουμε εδώ, ότι τά περιγραφόμενα θαύματα είναι πάντα επώνυμα, μέ στοιχεία καί διευθύνσεις, καί αφορούν ανθρώπους διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων καί επαγγελμάτων. Εργάτες, επαγγελματίες,υπάλληλοι,γιατροί, αξιωματικοί, καί δικηγόροι, είναι οί άνθρωποι πού μέ τό χέρι στήν καρδιά ομολογούν θαυματουργικές επεμβάσεις τού Αγίου Εφραίμ, αλλά καί εμφανίσεις π ρ ό σ ω π ο μέ π ρ ό σ ω π ο σέ περιστατικά περίεργα καί παράδοξα...
Περιστατικά πού συνέβησαν εδώ καί τώρα, στήν εποχή μας, μιά εποχή μέ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καί επικινδυνότητες, γι΄ αυτό καί ό Άγιος Εφραίμ από τίς πρώτες κι΄ όλας εμφανίσεις του στήν τότε ηγουμένη Μακαρία, είχε πεί,
" Θά κάνω πολλά θαύματα, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά σωθεί ( νά σώσει δηλαδή τήν ψυχή του ), π ρ ί ν έ λ θ ο υ ν τ ά μ ε γ ά λ α δ ε ι ν ά..." .
( Προφανώς ενοεί, τίς φοβερές ημέρες τών διωγμών τού Αντίχριστου, πού μέ τόν μυστηριώδη σατανικό αριθμό 666 θά προσπαθήσει νά σφραγίσει καί νά θέσει υπό τήν ιδιοκτησία τού Εωσφόρου όλη τήν ανθρωπότητα, αρχής γενομένης από τίς συναλλαγές καί τά τρόφιμα σέ παγκόσμια κλίμακα... )
«Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών»
-
costisk
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 170
- Εγγραφή: Σάβ Ιούλ 26, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Κώστας@Αθήνα
Όταν μπήκα μέσα στον ναό μαζί με μία καλή μου φίλη, καθίσαμε πίσω πίσω στα στασίδια, ήταν και σκοτεινά και παρακολουθούσαμε τον κόσμο που έμπαινε και προσκυνούσε το Ιερό Σκήνωμα του Αγίου.
Ήταν τόσο όμορφα και ήσυχα, που ηρεμούσες.
Εμείς οι δύο δε μιλούσαμε καθόλου.
Το θέαμα με τις μοναχές γονατιστές μπροστά στο σκήνωμα, ένας νεαρός με το κεφάλι σκυφτό και πολλοί ακόμα πιστοί...κατανυκτικό.
Ανέβαινε η ψυχή σου στα ουράνια.
Κάποια στιγμή - κι ενώ είχαν φύγει οι περισσότεροι, και οι μοναχές - μία κυρία που καθόταν αριστερά μας, σηκώθηκε σιγά σιγά και πλησίασε και αυτή το σκήνωμα.
Γονάτισε μπροστά του, το αγκάλιασε κι έμεινε έτσι αρκετή ώρα.
Λίγα λεπτά μετά ακούγαμε τους λυγμούς της. Εγώ και η φίλη μου μείναμε εκεί και απλά κοιτούσαμε.
Πόσες πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου!
Δάκρυσα κι εγώ.
Πέρασαν λίγα λεπτά ακόμα και τη βλέπουμε που σηκώνεται, προσκυνάει, σκουπίζει λίγο τα μάτια της και βγαίνει έξω.
Βγήκαμε κι εμείς. Δεν κοιταχτήκαμε, δε μιλήσαμε, δε σχολιάσαμε τίποτα.
Ήταν τόσο όμορφα και ήσυχα, που ηρεμούσες.
Εμείς οι δύο δε μιλούσαμε καθόλου.
Το θέαμα με τις μοναχές γονατιστές μπροστά στο σκήνωμα, ένας νεαρός με το κεφάλι σκυφτό και πολλοί ακόμα πιστοί...κατανυκτικό.
Ανέβαινε η ψυχή σου στα ουράνια.
Κάποια στιγμή - κι ενώ είχαν φύγει οι περισσότεροι, και οι μοναχές - μία κυρία που καθόταν αριστερά μας, σηκώθηκε σιγά σιγά και πλησίασε και αυτή το σκήνωμα.
Γονάτισε μπροστά του, το αγκάλιασε κι έμεινε έτσι αρκετή ώρα.
Λίγα λεπτά μετά ακούγαμε τους λυγμούς της. Εγώ και η φίλη μου μείναμε εκεί και απλά κοιτούσαμε.
Πόσες πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου!
Δάκρυσα κι εγώ.
Πέρασαν λίγα λεπτά ακόμα και τη βλέπουμε που σηκώνεται, προσκυνάει, σκουπίζει λίγο τα μάτια της και βγαίνει έξω.
Βγήκαμε κι εμείς. Δεν κοιταχτήκαμε, δε μιλήσαμε, δε σχολιάσαμε τίποτα.
-
evagelia
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 505
- Εγγραφή: Τετ Μαρ 28, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Η Π Α!!!!
Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΑΚΑΡΙΑ Η ΓΛΥΚΕΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΤΑΝΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.ΣΤΗΝ ΘΥΜΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΟΝΑΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΗ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ
