Η Μεγάλη Μάνα
Συντονιστής: Συντονιστές
-
Katerina
- Βασικός Αποστολέας

- Δημοσιεύσεις: 100
- Εγγραφή: Κυρ Δεκ 25, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: Μοντρεαλ-Καναδας
Η Μεγάλη Μάνα
Εκείνος όπου του Θεού τη Μάνα συλλογάται
στην αγκαλιά της αρετής,στη σκέπη Σου κοιμάται.
Άλλοι σε κράζουν "έλεος","ελπίδα" ο θλιμμένος,
"Βασίλισσα της εκκλησιάς" Σε κράζει η καμπάνα
"ελεημοσύνη" ο φτωχός,"νερό" ο διψασμένος,
μα η καρδιά μου Δέσποινα,αυτή Σε κράζει "Μάνα".
στην αγκαλιά της αρετής,στη σκέπη Σου κοιμάται.
Άλλοι σε κράζουν "έλεος","ελπίδα" ο θλιμμένος,
"Βασίλισσα της εκκλησιάς" Σε κράζει η καμπάνα
"ελεημοσύνη" ο φτωχός,"νερό" ο διψασμένος,
μα η καρδιά μου Δέσποινα,αυτή Σε κράζει "Μάνα".
- costisk
- Συστηματικός Αποστολέας

- Δημοσιεύσεις: 170
- Εγγραφή: Σάβ Ιούλ 26, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Κώστας@Αθήνα
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
Πολύ όμορφο αυτό, αλλά από πού το έχεις πάρει ?
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
Πολύ ωραίο το ποίημα για τη μάνα!
Μήπως υπάρχει και κάποιο άλλο ποίημα για τη μάνα μεγαλύτερο σε έκταση??
Ψάχνω κάτι για απαγγελία σε μια γιορτή που θα γίνει... Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Μήπως υπάρχει και κάποιο άλλο ποίημα για τη μάνα μεγαλύτερο σε έκταση??
Ψάχνω κάτι για απαγγελία σε μια γιορτή που θα γίνει... Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
Γνωρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα την ψυχήν μου..
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
Στην Παναγία την Κεχριά
Γλυκειά Παρθέν', αξίωσέ με
νάρθω και πάλι στο ναό σου,
όπου φυσά γλυκά η αύρα
στα πλατάνια τα θεόρατα
κάτω στο ρέμμα, που η πηγή κελαρύζει
κι επάνω θροΐζει η αύρα μαλακά.
Όλος ο ήλιος λάμπει στο θόλο
του ωραίου ναού σου με τα πιατάκια τα ποικιλμένα
κι ευωδιάζ' η μύρτος κι η δάφνη
ολόγυρα, κι η βρύση κελαδεί
στην αυλή, που ανθεί ο λιβανωτός κι [η μύρτος].
Στα νεαήμερα τ' αγαπημένα
της δοξασμένης μεταστάσεώς σου
ήθελα νάμαι να ψάλω το "Πεποικιλμένη..."
στο πανηγύρι το σεμνό.
Να βλέπω να θαμάζω τη μορφή σου
με τα ματάκια τα κλειστά,
με τα χεράκια σταυρωμένα,
κι ο Υιός σου να κρατεί την άμωμη ψυχή σου,
ως τρυγόνα στα χεράκια·
κι Απόστολοι εκ περάτων
στα σύννεφα επάνω πετώντας,
κι 'Αγγελοι με σταυρωμένα χέρια
βλέπουν το θάμμα το φριχτό!
Ψηλά απάνω απ' το δώμα, από δυο παραθυράκια,
με τις κοκούλες δυο καλογεράκια
προβάλλουν και τείνουν από έναν τόμον ανοιχτό!
κι ο ένας γράφει "Θνητή γυναίκα του Θεού μητέρα"
κι ο άλλος· "τ' ουρανού είσαι πλατυτέρα,
ως έμψυχος ναός και θρόνος του Θεού..."
Γλυκειά Παρθέν' αξίωσέ με
νάρθω και πάλι στο ναό σου,
όπου φυσά γλυκά η αύρα
στο ρέμμα στα πλατάνια μυστικά!
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Γνωρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα την ψυχήν μου..
- Teri
- Κορυφαίος Αποστολέας

- Δημοσιεύσεις: 2330
- Εγγραφή: Δευ Απρ 07, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Αικατερίνα@Θεσσαλονίκη
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
edo
http://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... &start=120
το ποίημα "Η μεγάλη μάνα" το παραθέτει ολόκληρο ο NIKOSZ
http://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... &start=120
το ποίημα "Η μεγάλη μάνα" το παραθέτει ολόκληρο ο NIKOSZ
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας για τη βοήθεια! Έχω ακόμα περιθώριο μέχρι να διαλέξουμε το πιο αντιπροσωπευτικό! Οτιδήποτε πέσει στην αντίληψής σας θα σας είμαι ευγνώμων!!!
Re: Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ
Με μυριόπνοα άνθη του Μάη, απ’ τους αγρούς των χρωμάτων, των αρωμάτων, των ήχων και των ακουσμάτων, τη θεία σου μορφή θα ζωγραφίσω!
Κι ως τις δροσόλουστες Αυγές, που βάφουν των βουνών τις κορυφές, μ’ ατλάζι σα δάκρυ θα φτάσω:
Αυτή τη γλυκειά ώρα, μια μυστική γωνιά θα ψάξω να κρυφτά απ’ του ήλιου το φως! Και με λόγια ψυχής τη ζεστή παρουσία σου να υμνήσω. Μάνα! Θεοστάλακτη αχτίδα, γόνιμη γη και ελπίδα, της ζωής μας Ασπίδα! Όλα είσαι συ! Καταφύγιο αγάπης, λάμψη αλήθειας, θυσίας απαύγασμα, προσφοράς μεγαλείο, ευλογημένη…..οντότητα. Ήσουν και θα ’σαι η μοιραία πυξίδα…η οδηγήτρα σε δρόμους βατούς, σε έναστρους και καθάριους ουρανούς. Μα όσο κι αν προσπαθώ τις πτυχές των αρετών σου να μετρήσω, με δέος κοιτάζω το θαύμα της ύπαρξής σου και τολμώ να ψελλίσω! Με τρεμάμενα χείλη, απλά να ψιθυρίσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!! Γιατί με γέννησες, μ’ ανάστησες, με δίδαξες, με θάρρος στη ζωή να περπατήσω! Μα ό, τι κι αν πω, είναι μικρό. ΜΑΝΑ! Ηρωίδα, ξεχωριστή και μόνη. Ίσως σε κούρασαν οι χρόνοι, μα πιο πολύ σε γέρασαν οι ευθύνες μου κι οι πόνοι!!!
Για χίλιους λόγους Σ’ ΑΓΑΠΩ. Σε πίκρανα άπειρες φορές. Μ’ ευλάβεια και σεβασμό φιλώ τα άγια χέρια σου. Και σου ζητώ συγνώμη.
Αγγελική Μωραΐτου-Γυφτογιάννη
Κι ως τις δροσόλουστες Αυγές, που βάφουν των βουνών τις κορυφές, μ’ ατλάζι σα δάκρυ θα φτάσω:
Αυτή τη γλυκειά ώρα, μια μυστική γωνιά θα ψάξω να κρυφτά απ’ του ήλιου το φως! Και με λόγια ψυχής τη ζεστή παρουσία σου να υμνήσω. Μάνα! Θεοστάλακτη αχτίδα, γόνιμη γη και ελπίδα, της ζωής μας Ασπίδα! Όλα είσαι συ! Καταφύγιο αγάπης, λάμψη αλήθειας, θυσίας απαύγασμα, προσφοράς μεγαλείο, ευλογημένη…..οντότητα. Ήσουν και θα ’σαι η μοιραία πυξίδα…η οδηγήτρα σε δρόμους βατούς, σε έναστρους και καθάριους ουρανούς. Μα όσο κι αν προσπαθώ τις πτυχές των αρετών σου να μετρήσω, με δέος κοιτάζω το θαύμα της ύπαρξής σου και τολμώ να ψελλίσω! Με τρεμάμενα χείλη, απλά να ψιθυρίσω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!! Γιατί με γέννησες, μ’ ανάστησες, με δίδαξες, με θάρρος στη ζωή να περπατήσω! Μα ό, τι κι αν πω, είναι μικρό. ΜΑΝΑ! Ηρωίδα, ξεχωριστή και μόνη. Ίσως σε κούρασαν οι χρόνοι, μα πιο πολύ σε γέρασαν οι ευθύνες μου κι οι πόνοι!!!
Για χίλιους λόγους Σ’ ΑΓΑΠΩ. Σε πίκρανα άπειρες φορές. Μ’ ευλάβεια και σεβασμό φιλώ τα άγια χέρια σου. Και σου ζητώ συγνώμη.
Αγγελική Μωραΐτου-Γυφτογιάννη
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό