θα τους ξαναδώ?

[max1]

Σμαρώ έχω ακούσει ότι θα είμαστε κοντά με τους δικούς μας και θα γνωριζόμαστε όπως και εδώ. Το θέμα είναι (για να μη λέμε ο καθένας το δικό του, γιατί ακριβώς δεν ξέρουμε πως θα είμαστε - είναι και δική μου απορία αυτό) ότι αυτό που συμφωνούν όλοι οι Πατέρες είναι πως στον Παράδεισο θα είμαστε όλοι πολύ καλύτερα απ'ότι εδώ σ' αυτόν τον κόσμο, πολύ χαρούμενοι, ευτυχισμένοι χωρίς καμία στεναχώρια ή λύπη.
Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να στεναχωριέσαι. Όλα εκεί θα είναι καλύτερα.
Το βασικό πρόβλημα είναι να πάμε εκεί (να περάσουμε τη βάση) και μη στεναχωριέσαι για τους δικούς σου. Να προσπαθείς να πάνε και οι δικοί σου εκεί. Αυτό πρέπει να είναι το μέλημα σου και τα άλλα θα έρθουν. Ξέρει ο Κύριος.
Θυμήθηκα τώρα κάτι που είπε ο π. Παϊσιος για τα άρρωστα ή ανάπηρα παιδιά. Είπε ότι αυτά θα πάνε στον Παράδεισο αλλά επειδή θα πουν στον Κύριο: "Φέρε μας Χριστέ μου και τη μανούλα μας εδώ" θα σωθούν και οι γονείς αυτών των παιδιών. Άρα μάλλον θα είμαστε μαζί με τους δικούς μας.
Γι' αυτό σου λέω, ασχολήσου με το να κερδίσεις τον Παράδεισο και να βάλεις και τα παιδιά σου στο δρόμο του Θεού και για τα άλλα θα κονομήσει ο καλός Θεός

[smarti]

Σε ευχαριστώ πολύ, για τα καλά σου λόγια. Έχεις απόλυτα δίκαιο..και το ξέρω ότι το μόνο που πρέπει να μας νοιάζει είναι το να κάνουμε εμείς τον αγώνα μας και να μην απογοητεύουμε τον Κύριο και όπως είπες να πιστέψουν τα παιδιά μας...μακάρι πάντα να έχουν στην καρδιά τους και στις πράξεις του Τον Χριστό μας. Αλλα, από την άλλην κάθε φορά που βλέπω αυτά τα όνειρα η τους θυμάμαι με πιάνει μια νοσταλγία ....και αρχίζω και σκέφτομαι....αχ να τους έβλεπα για λίγο να τους αγκάλιαζα. Τους αγαπούσα τόσο πολύ...
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντησεις σας!! Καλό αγώνα παιδιά!!

[srev]

Σίγουρα θα σας φανεί λίγι χαζούλικια η ερώτηση μου, αλλά θα την κάνω και αν μπορεί κάποιος και ξέρει ας μου απαντήσει αν θέλει.
Είχα γράψει και αλλού γι αυτό το θέμα μόνο που τώρα έχω μια άλλη ερώτηση. Τους παππούδες μου τους αγαπούσα πάρα πολύ και προπαντός όταν πέθανε η γιαγιάκα μου έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου....και ακόμα έρχονται στο όνειρο μου και εγώ όλο κλαίω και θέλω να την έχω στην αγκαλιά μου...πάλι είδα αυτό το όνειρο και έκλαιγα με λυγμούς και εν μπορούσα να βγάλω μιλιά από τη στεναχώρια μου....αυτή τη φορά την είδα ότι με πήρε τηλέφωνο και ήθελε να μου πει ότι πεθαίνει και εγώ το μόνο που έκανα είναι να κλαίω και να προσπαθώ να μιλήσω και δεν μπορούσα. Μετά από αυτό το όνειρο πάλι που δεν πρέπει να τα πιστεύουμε και το ξέρω...σκέφτηκα και ήθελα να σας ρωτήσω..Όταν γίνει η δευτέρα παρουσία η όταν πεθάνουμε και εμείς , οι άνθρωποι μεταξύ τους οι νεκροί θα θυμούνται την οικογένεια τους ? θα τους ξαναδώ τους παππούδες μου για να τους ξανασφιξω στην αγκαλιά μου? Τα λέω τώρα και μου έρχονται τα δάκρυα.Θ γνωρίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους ? Κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος από μέσα μου λέω αν πάει κοντά στο Χριστούλη και τους δει να τους φιλήσει από εμένα ....Είναι πιθανό να γίνεται αυτό? Είναι πιθανό στη δευτέρα παρουσία να τους ξαναγκαλιάσω...?
Μπορεί μήπως κάποιος να μου απαντήσει?

Αν δεν κάνω λάθος, οι μόνοι άνθρωποι που δε θα ξαναδούμε είναι όσοι απωλεσθούν στην Κόλαση αλλά ειδικά εκείνους δεν πρόκειται να τους θυμόμαστε για να μην κολαζόμαστε. Τους υπόλοιπους, του σεσωσμένους, όχι μόνο θα τους θυμόμαστε, όχι μόνο θα είμαστε μαζί τους αιώνια αλλά θα τους χαιρόμαστε με τη μορφή τους την ανθρώπινη, δηλαδή με το σώμα τους, υλικό, αν κι όχι αυτής της γνωστής μας ύλης. Οι άνθρωποι είμαστε σώμα και πνεύμα κι ως τέτοιοι θα υπάρξουμε εις τους αιώνας των αιώνων, ατελεύτητοι και ζώντες, κεκελευσμένοι θεοί, και --οι σεσωσμένοι-- κατά χάρη θεοί. Πάντως τα συναισθήματα που νιώθουμε τώρα, υποκείμενα των παθών και αδυναμιών μας, δε θα υπάρχουν- οπότε πολλές από τις ανησυχίες σου και ερωτήματά σου δεν έχουν ουσιαστικά νόημα, καλή μου γι΄ αυτό μη στεναχωριέσαι. :)

Αν ανησυχείς για το μέλλον των κεκοιμημένων συγγενών σου τώρα είναι η στιγμή να τους βοηθήσεις, όσο ζεις εδώ, με παρακλήσεις και υπέρ αναπαύσεως δεήσεις, ώστε να εξασφαλίσεις ότι θα σωθείτε, κι εσύ κι αυτοί, και άρα ότι 8α είστε μαζί στην αιωνιότητα, θεοί που θα κάνουν "παρεΐτσα". :)

Ευχές,

Σπύρος.

[smarti]

Να είσαι καλά Σπύρο... για την απάντηση σου σε ευχαριστώ πολύ!

[Koyk]

Σμαρω απτα λιγα που ξερω, στην Βασιλεια των Ουρανων δεν θα αναγνωριζουμε ο ενας τον αλλον. Το σημαντικοτερο ομως ειναι οτι δεν θα εχουμε αναγκη να αλληλοαναγνωριζόμαστε.Και απτην αλλη και να θελουμε να αναγνωριστουμε ( που δεν υπαρχει περιπτωση) δεν θα μπορουμε γιατι θα εχουμε ολοι μια ηλικια δηλ την ηλικία του Αδαμ και του παλαιού, και του νέου που ειναι ο Χριστος...
Επισης η χαρά μας θα ειναι η θέα του Ακτιστου Φωτός και οχι η θέα κάποιου "δικού μας" αυτα ειναι γι αυτον τον κοσμο...και αυτο δεν πρεπει να μας στεναχωρει ίσια ίσια να μας κανει περρισότερο να θερμούς στο να θέλουμε να αποκτήσουμε την Βασιλεια Του Θεού.

[Harrys1934]

Γιατί γεννάτε απορία στο ζήτημα που δεν θέλει και πολλά να ξέρουμε;; Δεν είναι όμως καθόλου όπως το πιστεύεται Θα τους δούμε ξανά;;;

Ποια είναι η δική μας προσπάθεια προς τα ΆΝΩ;;; τα καταφέραμε με την ζωή μας με την πίστη μας;;; Και οι πιστοί θα αναστηθούν για την Βασιλεία των ουρανών.

Οι δε αμαρτωλοί για δίκη Άρα λοιπόν καταφέρανε και τα δύο μέρη να πάνε στην γη της Επαγγελίας;;; Τότε θα ιδωθούν. και όχι μόνο, ο Μέγας Αθανάσιος λέει

Έχει δοθεί το χάρισμα από τον Θεό και πριν την γενική εξανάσταση οι άγιοι να γνωρίζονται και να συνεφρένονται. Δλδ;; προγεύονται την Βασιλεία των ουρανών, και παρτω ως εξής

Αυτοί που βρίσκονται στο βιβλίο της ζωής βρίσκονται στην μία μεριά του φράχτη και βλέπουν τις στρατιές των Αγίων τι απολαμβάνουν. Οι από εδώ του φράχτη ξέρουν και προγεύονται ότι αυτά όλλα που βλέπουν θα γίνουν δική τους περιουσία επίσης

Ξέρουν από την ώρα του θανάτου, που ανήκουν
Και με ρωτάνε στο κοιμητήριο γιατί κάνεις σε εμάς αυτήν την βοήθεια;;; Και απαντώ. Επειδή ξέρω την ζωή της γυναίκας μου πόσο καλή ήταν Χριστιανικά, και πιστεύοντας στο έλεος του Θεού ότι την έχει βάλει στο βιβλίο της ζωής, γιαυτο κάνω αυτό κι εκείνο και πάλι με το έλεος του Θεού να με βάλει κι εμένα στον ίδιο τόπο.
Γιατί αν δεν πάω εκεί, και ο ένας είναι πάνω και ο άλλος κάτω δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ με τα αγαπημένα μας πρόσωπα τα επί της γης

[panos0]

Η προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι το να εξαφανισει ο Θεος απο την μνημη μου τον ταδε εαν εγω εχω παει στον Παραδεισο και αυτος στην κολαση για να μην στεναχωριεμε, δεν ειναι "Θεικο", αλλα ειναι ανθρωπινο....
Θα βλεπει η μανα μου πχ το ανηψι της (αν ειχε) στον Παραδεισο και εμενα θα με εχει ξεχασμενο? και τι θα της πει οτι της ειναι το ανηψι της? Γεια σου γιαγια ειμαι ενας γνωστος?? τοτε θα σπασει η συγγενεια και θα ειμαστε οι μισοι ξενοι και τωρα που με βλεπει ενας πεθαμενος συγγενης μου οταν πεθανω εγω και παω στην κολαση θα περασει απο πλυση εγκεφαλου? ο Αδαμ ξεχασε την παραβαση η οχι κανονικα πρεπει να περασει πρωτος αυτος απο την πλυση

Εγω ειμαι της αποψης οτι αφου τοτε θα βγουν ολα τα αμαρτηματα μας στην φορα και θα ξερει ο καθε ενας τι εκανε ο αλλος, και αφου εχουμε αποκτησει μια πειρα στην κριση του Θεου δλδ στο πως εκρινε, και δουμε οτι ο Χριστος ηταν δικαιος αφου ειχε εξαντλησει την αγαθη και την υπεραγαθη κριση του,και μαθουμε τους 1002 τροπους που προσπαθησε αλλα τον εδιωξαν, τοτε δεν θα στεναχωριομαστε για αυτον που πηγε στην κολαση, οπως κανουν καμια φορα γονεις που πανε οι ιδιοι στην αστυνομια τον γιο για να γλυτωσει απο τα ναρκωτικα.

[smarti]

Koyk σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση....τώρα όμως μπερδεύτηκα για τα καλά. Νόμιζα πως οι απαντήσεις που θα έπαιρνα θα ήταν ξεκάθαρες και θα συμφωνούν ως προς το περιεχόμενο...αλλά βλέπω πως η μία μεριά πιστεύει πως θα γνωριζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους και η άλλη το αντίθετο. βλέπω όμως ότι συμφωνούν στο ότι ο πρωταρχικός σκοπός μας είναι να κάνουμε τον αγώνα μας για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να μπούμε και εμείς στη βασιλεία του Κυρίου! Κατάλαβα σωστά?

[smarti]

Γιατί γεννάτε απορία στο ζήτημα που δεν θέλει και πολλά να ξέρουμε;; Δεν είναι όμως καθόλου όπως το πιστεύεται Θα τους δούμε ξανά;;;

Ποια είναι η δική μας προσπάθεια προς τα ΆΝΩ;;; τα καταφέραμε με την ζωή μας με την πίστη μας;;; Και οι πιστοί θα αναστηθούν για την Βασιλεία των ουρανών.

Οι δε αμαρτωλοί για δίκη Άρα λοιπόν καταφέρανε και τα δύο μέρη να πάνε στην γη της Επαγγελίας;;; Τότε θα ιδωθούν. και όχι μόνο, ο Μέγας Αθανάσιος λέει

Έχει δοθεί το χάρισμα από τον Θεό και πριν την γενική εξανάσταση οι άγιοι να γνωρίζονται και να συνεφρένονται. Δλδ;; προγεύονται την Βασιλεία των ουρανών, και παρτω ως εξής

Αυτοί που βρίσκονται στο βιβλίο της ζωής βρίσκονται στην μία μεριά του φράχτη και βλέπουν τις στρατιές των Αγίων τι απολαμβάνουν. Οι από εδώ του φράχτη ξέρουν και προγεύονται ότι αυτά όλλα που βλέπουν θα γίνουν δική τους περιουσία επίσης

Ξέρουν από την ώρα του θανάτου, που ανήκουν
Και με ρωτάνε στο κοιμητήριο γιατί κάνεις σε εμάς αυτήν την βοήθεια;;; Και απαντώ. Επειδή ξέρω την ζωή της γυναίκας μου πόσο καλή ήταν Χριστιανικά, και πιστεύοντας στο έλεος του Θεού ότι την έχει βάλει στο βιβλίο της ζωής, γιαυτο κάνω αυτό κι εκείνο και πάλι με το έλεος του Θεού να με βάλει κι εμένα στον ίδιο τόπο.
Γιατί αν δεν πάω εκεί, και ο ένας είναι πάνω και ο άλλος κάτω δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ με τα αγαπημένα μας πρόσωπα τα επί της γης

Άρα κύριε Χάρη εσείς πιστεύετε , ότι θα συναντηθείτε με τη γυναίκα σας? Οτι οι άνθρωποι οι συγγενείς μεταξύ τους η τα αγαπημένα πρόσωπα γνωρίζονται?
Δεν ξέρω με έβαλε σε σκέψη αυτά που έγραψε ο Koyk και αν είναι πραγματικά έτσι ........τότε είναι πολύ λυπητερό που δεν θα ξαναδούμε τους αγαπημένους ανθρώπους μας πάλι.

[smarti]

Από την άλλη όμως ...όπως είπατε κάποια μέλη ''ξέρει ο θεός τι κάνει''!
Και εμείς θα υπακούσουμε στο θέλημα του. Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!
προς Πάνο
Πάνο τι να πω..σου λέω και εγώ είμαι μπερδεμένη τώρα ..για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι ο θεός μας είναι φιλεύσπλαχνος και όλα για το καλό μας γίνονται.