Για την γλύκα της Βυζαντινής Μουσικής

[Harrys1934]

Για Την Γλύκα της Βυζαντινής Μουσικής η Συνέχεια Με Συνέχεια Συνεχίζοντας την διήγηση για την εκκλησιαστική μουσική
Η βυζαντινή εκκλησιαστική Μουσική, δεν είναι απλώς ανθρώπινο επάγγελμα, αλλά θείον λειτούργημα. Δεν προσφέρεται δι’ ανθρωπίνους επιδιώξεις και συμφέροντα, αλλ’ εξαδαννικεύει το θρησκευτικόν αίσθημα και εξυψώνει το χριστιανικόν φρόνημα και πνεύμα. Η βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική τέρπει την ακοήν γδύνει την ψυχήν, κατανύσει την καρδίαν, συνουχεί τας συνειδήσεις και μεταρσιώνει τον νούν. Αύτη ενέχει το ηδύφθογγον έπος, το ηδήμολπον μέλος, το ηδύπνοον νόημα, όσα ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ως καλλικέλαδος αηδόνι συνέθεσε και η λύρα του πνεύματος αυτού του Κοσμά Μαϊουμά εμελοποίησεν η μελωδία του Ρωμανού παρουσίασε και ο γλυκύτατος αυλός του Κουκουζέλη αντήχησε, και όλων των λοιπών υμνογράφων των ενδόξων της Εκκλησίας Αγίων οσίων και δικαίων η σύνθεσης και ο ύμνος ενεφάνισαν

ΓΕΡΑΣΗΜΟΣ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ
Μορφή του 20ου αιώνα……..Μεγάλος υμνογράφος ο Γ. Μικραγιαννανίτης ο οποίος κοιμήθηκε στις 7-Δεεκεμβρίου –1991-Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Ιωάννου Γκαίκας γεννηθείς το –1904- Συνθέτης μυριάδων ύμνων…
…………Μουσικά όργανα δεν επιτρέπονται
στάση Ορθοδόξου Εκκλησίας στα μουσικά όργανα…
ο Γρηγόριος ο Νύσης υποστηρίζει ότι η χρήση οργάνων τέρπει περισσότερο το αυτί παρά την ψυχή, οπότε η μελωδία δεν υπηρετεί το σκοπό της.

Δεν πρέπει όμως να συγκρίνουμε τα ασύγκριτα. Ο Ορθόδοξος και η Δυτική εκκλησιαστική μουσική διαφέρουν ουσιωδώς. Ο σκοπός άλλωστε εις τον οποίον κατατείνουν ο Ορθόδοξος και ο Δυτικός μελωδός, δεν είναι ο αυτός.
Εις την Ανατολή προκειμένου περί της Εκκλησίας, έχομεν Μελωδών Υμνωδών. Εις την δυτική όμως έχομεν συνθέτην, όπως και εις την κοσμική μουσική. Παραδείγματος Τσιτσάνης, Γαβαλάς. Σκέψου να λέγαμε στον Τσιτσάνη να μας γράψει έναν Βυζαντινόν ΄ υμνον. ¨Ολοι οι μουζικάντηδες του κόσμου να μαζευτούν έναν Βυζαντινόν Υμνον δεν πρόκειται να κάνουν γιατί εκεί υπάρχει το Άγιο Πνεύμα που εμπνέει και θα το διαπιστώσετε ακόμη περισσότερο.
Ο πρώτος μελωδών προσεύχεται, ο δεύτερος βασικώς και κυρίως κάμνει τέχνη εις τον χώρον της Εκκλησίας..
Οι μελωδοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήσαν ασκηταί εν τη κυρία της λέξεως έννοια. Ήσαν δε οι αυτοί και υμνογράφοι συναμφότερον τούτο υπενόει ο όρος μελωδός. Αργότερον θα εμφανιστούν οι μεταμελωδικοί υμνογράφοι, ότι γράφουν μόνον ύμνους, επί παλαιών μουσικών προτύπων, τα οποία όμως έχουν πλέον καθιερωθεί. Πάντα δε ούτοι έγραφον ύμνους, όχι ως ποιητικά γυμνάσια, αλλ’ ως υπούργημα εκκλησιαστικόν, ως άσκησιν και έργον μετανοίας. Δυνάμεθα να είπωμεν, ότι έβαπτον τον κάλαμον εις τα νάματα της πίστεως των, και τα δάκρυα της μετανοίας των. Την ικανότητα του μελωδείν< ελάμβανον εκ Θεού-περιπτώσεις Ρωμανού, Ιωσήφ του Σικελού κ.λ.π.
Ο δυτικός συνθέτης της Εκκλησίας αντιθέτως ανάγει την μουσική εις σκοπόν. Ο λόγος των ύμνων της δυτικής Εκκλησίας τολμώμεν να είπωμεν, είναι ως παιδικά ποιήματα εν συγκρίσει προς την Βυζαντινή υμνογραφίαν,. Τουναντίον η μουσική εκεί είναι λίαν περίτεχνος πομπώδης τέχνη. Αλλ’ ακριβώς αυτή η φύσις των Ορθοδόξων ύμνων απαιτεί και ανάλογον μουσικήν. Οι λόγοι τοιαύτη η μουσική των,. Λόγος και μουσική εις τον Ορθοδοξον Υμνον , άρρηκτος και οργανικώς συνδεδεμένα, αποτελούν ερμηνεία του μυστηρίου της Σωτηρίας. Και συνεχίζεται ως το τρίτον μερος της, για να ξέρουμε κάτι γύρω από την θαυμάσια μελωδία ότα την ακούμε στην Εκκλησία μας
Για τους φίλους Χάρης