« Η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διαπαντός »

[agiooros]

[ « Η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διαπαντός »

- Γέροντα, βοηθάει να σημειώνει κανείς τα σφάλματά του για να μην τα ξεχάση, μέχρι να εξομολογηθεί;
- Όταν έχω πονέσει για ένα σφάλμα που έκανα, δεν μπορώ να το ξεχάσω. Με ελέγχει η συνείδησή μου, πονάει η ψυχή μου και το θυμάμαι συνέχεια. Οσο διάστημα μεσολαβεί μέχρι να το εξομολογηθώ, τόσο το σφάλμα δουλεύει μέσα μου, κεντάει την καρδιά μου, και ελέγχομαι. Υποφέρω δηλαδή, αλλά και ανταμείβομαι από τον Θεό ανάλογα. Όταν όμως κάνω ένα σφάλμα και δεν το ξανασκέφτωμαι, τότε το σφάλμα δεν με κεντάει καθόλου. Το ξεχνάω και μένω αδιόρθωτος. Για αυτό μερικοί, ενώ τους κάνεις παρατήρηση για ένα σφάλμα που έκαναν, γελάνε, σαν να μην συμβαίνη τίποτε. Αυτό έχει αναίδεια, αδιαφορία. Είναι κάτι τελείως σατανικό. Είδες τι λέει ο Δαβίδ; « Την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου» και « η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός » . Παρόλο που ο Θεός τον είχε συγχωρήσει, εκείνος από φιλότιμο πάλι μέσα του πονούσε, για αυτό δεχόταν συνέχεια θεία παρηγοριά.
Άλλοι πάλι χάνονται με συνεχείς διαγνώσεις του εαυτού τους. Σημειώνουν –σημειώνουν σχολαστικά τα σφάλματά τους, δήθεν για να κάνουν πιο λεπτή εργασία, τα περνάνε από διυλιστήριο, ζαλίζονται, αλλά δεν διορθώνονται. Ενώ, αν πιάσουν ένα-ένα τα μεγάλα ελαττώματα και αγωνισθούν να διορθωθούν σε αυτά, θα εξαφανισθούν και τα μικρά.
- Γέροντα, αν κάποιος δεν ζη εν μετανοία και δοξολογή τον Θεό, την δέχεται αυτήν την δοξολογία ο Θεός;
- Όχι, πώς να δεχθή αυτήν την δοξολογία ο Θεός; Πρώτα του χρειάζεται μετάνοια. Γιατί, όταν παραμένη στην αμαρτία, σε τι τον ωφελεί να πη: « Δόξα Σοι,τω δείξαντι το φως… » ; Αυτό έχει αναίδεια. Το μόνο που ταιριάζει να πη , είναι : « Σε ευχαριστώ ,Θεέ μου, που δεν ρίχνεις έναν κεραυνό να με κάψης » , γιατί αυτού του είδους η δοξολογία έχει μετάνοια. ]

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»