Αποστολέας: gkou
[ Το επάγγελμα δεν κάνει τον άνθρωπο
- Γέροντα, όταν κάποιος ζορίζεται σε μία δουλειά, τι φταίει;
- Μήπως δεν την αντιμετωπίζει με καλούς λογισμούς; Αν την αντιμετωπίζει όμορφα, τότε, όποια δουλειά και αν κάνη, θα είναι πανηγύρι.
- Γέροντα, και όταν κανείς στεναχωριέται, γιατί κάνει μια δουλειά βαρειά ή καταφρονητική, λ.χ. χτίζει ή πλένει κατσαρόλες σε κάποιο μαγειρείο κ.λ.π. , πώς πρέπει να τοποθετηθή;
- Αν σκεφθή ότι ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, θα πάψει να στεναχωριέται. Με αυτό που έκανε ο Χριστός ήταν σαν να μας έλεγε: « Έτσι πρέπει να κάνετε και εσείς » . Είτε κατσαρόλια πλένει κανείς είτε σκάβει, να χαίρεται. Άλλος καθαρίζει υπονόμους , γιατί δεν έχει άλλη δουλειά και είναι ο καημένος συνέχεια μέσα στα μικρόβια. Αυτός δεν άνθρωπος; Δεν είναι εικόνα Θεού; Ήταν ένας οικογενειάρχης που είχε σαν επάγγελμα να καθαρίζη υπονόμους και είχε φθάσει σε μεγάλη πνευματική κατάσταση. Είχε πάθει φυματίωση και, ενώ είχε την δυνατότητα να φύγη, δεν ήθελε, επειδή σκεφτόταν ,γιατί να παιδεύεται κάποιος άλλος; Αγαπούσε την περιφρονημένη ζωή , για αυτό ο Θεός τον χαρίτωσε.
Το επάγγελμα δεν κάνει τον άνθρωπο. Εγώ γνώρισα έναν αχθοφόρο που είχε αναστήσει νεκρό. Όταν ήμουν δικαίος στην Σκήτη των Ιβήρων, με επισκέφτηκε μια μέρα κάποιος που ήταν περίπου πενήντα πέντε χρονών. Είχε έρθει αργά το απόγευμα και δεν χτύπησε, για να μην ενοχλήση τους Πατέρες και κοιμήθηκε έξω. Όταν τον είδαν οι Πατέρες, τον πήραν μέσα και με ειδοποίησαν. « Καλά, του είπα, γιατί δεν χτύπησες το καμπανάκι, για νας ου ανοίξουμε και να σε τακτοποιήσουμε ; » . « Τι λες, Πάτερ μου, πώς να ενοχλήσω τους Πατέρες; » , μου είπε. Βλέπω, το πρόσωπό του είχε μια λάμψη. Κατάλαβα ότι θα ζούσε πολύ πνευματικά. Μου είπε μετά ότι είχε μείνει μικρός ορφανός από πατέρα και για αυτό, όταν παντρεύτηκε, αγαπούσε πάρα πολύ τον πεθερό του. Πρώτα περνούσε από το σπίτι των πεθερικών του και μετά πήγαινε στο σπίτι του. Στενοχωριόταν όμως , γιατί ο πεθερός του έβριζε πολύ. Πολλές φορές τον είχε παρακαλέσει να μη βρίζη, αλλά εκείνος γινόταν χειρότερος. Κάποτε αρρώστησε βαριά ο πεθερός του. Τον πήγαν στο νοσοκομείο και μετά από λίγες μέρες πέθανε. Εκείνος δεν ήταν κοντά του την ώρα που ξεψύχησε , γιατί έπρεπε να ξεφορτώση ένα πλοίο. Όταν πήγε στο νοσοκομείο και τον βρήκε στο νεκροστάσιο, προσευχήθηκε με πολύ πόνο: « Θεέ μου, Σε παρακαλώ,είπε, αναστήσέ τον ,για να μετανοήση, και μετά πάρε τον » . Αμέσως ο νεκρός άνοιξε τα μάτια του και άρχισε να κουνάη τα χέρια του. Το προσωπικό ,μόλις τον είδαν, εξαφανίστηκαν . Τον τακτοποίησε και τον πήγε στο σπίτι του εντελώς καλά. Έζησε πέντε χρόνια με μετάνοια και μετά πέθανε. « Πάτερ μου, μου είπε, ευχαριστώ πολύ τον Θεό, που μου έκανε αυτήν την χάρη. Ποιος είμαι εγώ , για να μου κάνη ο Θεός τέτοια χάρη; » . Είχε πολλή απλότητα και τέτοια ταπείνωση , που ούτε καν του περνούσε από το μυαλό ότι ανέστησε νεκρό. Είχε διαλυθή από ευγνομωσύνη προς τον Θεό για αυτό που του έκανε.
Πολλοί άνθρωποι βασανίζονται ,γιατί δεν κατορθώνουν να δοξασθούν με μάταιες δόξες ή να πλουτίσουν με μάταια πράγματα. Δεν σκέφτονται ότι αυτά στην άλλη, την αληθινή ζωή , ούτε χρειάζονται, αλλά ούτε και μεταφέρονται. Εκεί μόνον τα έργα μας θα μεταφέρουμε , τα οποία θα μας βγάλουν από εδώ και το ανάλογο διαβατήριο για το μεγάλο και αιώνιο ταξίδι μας. ]
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Το επάγγελμα δεν κάνει τον άνθρωπο
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές