Ο Αδελφός που σώθηκε χωρίς κόπο επειδή δεν κατέκρινε

[pavmaria]

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΚΟΠΟ EΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕ

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων , για να γίνη Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που τήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην Σκήτη, παρακάλασε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένη ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά.
Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.
Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνη ! Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
AΕίδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:
«Βλέπεις, αυτά εδώ τα έκανες όλα , γι' αυτόν ετοιμάσου να πας στην κόλαση»
Τότε εγώ του λέω:
«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως»
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει :
«Όχι , δεν υπάρχει»
«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος . «Μη κρίνετε και ου μη κριθήτε»
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο . Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στον Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου «Μη κρίνετε , ίνα μη κριθήτε» και είπα : «Ταλαίπωρε , τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσης», και αυτό με έσωσε δίχως άλλον κόπο»
Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

[tigris]

το είχα διαβάσει αυτό κάποτε και μου είχε γεννηθεί η εξής απορία:
είναι δυνατόν ο Άγγελος του Θεού να αποφασίζει μια ψυχή για την κόλαση;
Μήπως ήταν ο πειρασμός με την μορφή του αρχαγγέλου;
Οι δαίμονες κατηγορύν, οι άγγελοι υπερασπίζονται.

[Misha]

Φίλη Τίγρη υπάρχει σχεδόν πανομοιότυπη διήγηση σε παλιά γεροντικά από την εποχή του αρχαίου αιγυπτιακού μοναχισμού,χωρίς την αναφορά στον Αρχάγγελο.


Εκεί αναφέρεται ένας αμελής μοναχός που ήταν ετοιμοθάνατος και μαζεύτηκαν γυρω του οι Πατέρες να τον αποχαιρετήσουν.


Αυτός ήταν χαλαρός,δε φαινόταν να αγχώνεται ιδιαίτερα που πέθαινε!


Τον ρώτησαν πώς συμβαίνει αυτό ,αφού υπήρξε αμελής.


Κι εκείνος απάντησε πως " δεν έκρινα ποτέ,δεν θα κριθώ..γι αυτό είμαι ήρεμος".

[tigris]

δεν διαφωνώ σε αυτό. Απλώς αναρωτιέμαι αν οι Άγιοι Άγγελοι είναι δυνατόν να κατηγορύν μια ψυχή, και μάλιστα την πιο κρίσιμη ώρα της ύπαρξής της (δεύτερη πιο κρίσιμη στιγμή, πρώτη θα είναι η Έσχατη Κρίση).

[Misha]

Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρός και πήγαινα στην εκκλησία,έβλεπα μια εικόνα του Αρχ.Μιχαήλ που πατά πάνω σε ένα νεκρό σώμα κρατώντας την ψυχή του αποβιώσαντος ,ως σπαργανωμένο βρέφος, στο χέρι και μ έπιανε συγκρυο από το φόβο!!!


Το τι συμβαίνει την στιγμή του θανάτου είναι ένα μυστήριο.


Ακόμα και οι διηγήσεις περί τελωνίων αμφισβητούνται ως γνωστικά κείμενα από αρκετούς θεολόγους.

[tigris]

proswpika den amfisvitw ta telwnia, alla to kata poso oi Agioi Angeloi einai dynaton na katigoroun tis psyxes, na kanoun dilladi to ergo tou Satana> satan=katigoros.
oso gia tin eikona tou Panormiti Mixail pou krata tin psyxi san tropaio sta xeria tou, deixnei gia mena afto akrivws:
Tin krisimi wra tis maxis, o Archangelos tou Theou swzei thn psyxi apo tous exthrous tis.