Η προστάτιδα αγία των συζύγων

[efthumhs]

H όσια Θωμαίς γεννήθηκε στις αρ­χες του Ι’ αιώνος (910-913) στην αγιοτόκο Λέσβο (Μυτιλήνη) από πλουσίους και ευσεβείς γοvείς,τόν Μιχαηλ και την Καλή. Ήταν δε καρ­πός θερμών προσευχών των γονέων της προς την υπεραγία Θεοτόκο να αποκτή­σουν παιδί, διότι ήσαν άτεκνοι. Στη Μυ­τιλήνη ή Αγία έζησε τα 25 πρώτα χρόνια της ζωης της. Και τα υπόλοιπα στην Κωνσταντινούπολη, στην περιοχή της Χαλκη­δόνος. 'Ένας ήταν ό πόθος της Αγίας να κοσμεί την ψυχή της με την θεοσέβεια και τις αρετές του Αγίου Πνεύματος.

Σε ηλικία 24 ετών πιεζομένη από τούς γονείς της - και ενώ ή ίδια ποθούσε πολύ τον δρόμο της αφιερώσεως προς τον Κύριο ενυμφεύθη. Δυστυχώς όμως ό σύζυγός της Στέφανος ήταν σκληρός,της εφέρετο με βιαιότη­τα. Πολλές φορές την ταπείνωνε. Και ή Αγία αντέτασσε στη βάρβαρη συμπερι­φορά του υπομονή, πραότητα και βαθειά ανεξικακία. Βλέποντας τις πληγές από τα κτυπήματα πού της προξενούσε ό σύζυ­γός της δοξολογούσε τον Κύριο πού την αξίωνε ενός τόσο σκληρού σταυρού, από τον όποιο μπορούσε πλούτον αρετών να καλλιεργήσει. Με την αγάπη της προσ­παθούσε να κατευνάζει τις εκρήξεις του συζύγου της. Και ποτέ δεν παρεπονείτο.Αρκετές φορές ή Αγία περνούσε τη νύ­κτα της προσευχόμενη μέσα στον ιερό Ναό των Βλαχερνών. Και αντλούσε από την επικοινωνία της με τον Θεό δύναμη για τον αγώνα της ημέρας. Προσηύχετο όχι μόνο για τα δικά της θέματα αλλά και για όλο τον κόσμο. Αγκάλιαζε με την προσευ­χή της όλους τούς πονεμένους και όλους όσους σήκωναν πειρασμούς. Επειδή δε ήξερε ή Αγία από πόνο, κατανοούσε τούς δυστυχείς και έπασχε μαζί τους. Δεν έμενε όμως στους στοχασμούς. την αγάπη της την έδειχνε και έμπρακτα. Ή ζωή της ήταν μια διαρκής θυσία και διακονία προς τούς πάσχοντας πτωχούς και ασθενείς. Όλους τούς ενίσχυε και τούς παρηγορούσε. Πα­ρηγορούσε τους πενθούντας με λόγους ελπίδος και πίστεως στην Ανάσταση. 'Ιδι­αίτερα όμως συμπαθής ήταν προς τούς ανθρώπους πού παρέσυρε ή αμαρτία και περισσότερο προς τις αποστατημένες γυναίκες. Γι' αυτές ή Αγία ήταν σωσίβιο σωτηρίας. Γιατί με τον στοργικό και αφυ­πνιστικό της λόγω τις οδηγούσε στη με­τάνοια και στο λιμάνι της Εκκλησιάς, στην αγκάλη του στοργικού Πατέρα και Θεού μας.Hταν πραγματικά ή Αγία ένας ανθρω­πος του Θεού με πλούσια αρετή και ευσέ­βεια. Είχε προσανατολίσει το βλέμμα της στη Βασιλεία των ουρανών και εφάρμοζε με ακρίβεια τις επιταγές του Ευαγγελίου, χωρίς να διαμαρτύρεται για τις δυσκολίες και τα προβλήματά της.

Για το ήθος της αυτό και την οσιότητα της την τιμούσε πολύ ό κόσμος, την άνεγνώ­ριζε ως αγιον άνθρωπο, αφού µάλιστα οι προσευχές της θαυματουργούσαν. Πολ­λοί ασθενείς µε την δύναµι της προσευχής της θεραπεύθηκαν.Σύντομα ή όσία Θωµα’ί’ς ολοκλήρωσε κατ' ανθρωπον τον αγώνα της πνευματικής της ζωης. Ό Κύριος της ζωης και του θανάτου έκρινε ότι έπρεπε να αφήσει τα εγκόσμια και να απέλθει στα σκηνώµα­τα του ουρανού χαρίζοντας της «στέφανον αθανασίας». '


Έτσι σε µικρή σχετικά ηλι­κία, 38 χρονών, όσιακά και ειρηνικά έκοιµήθη αφού έξ­επλήρωσε το χρέος της αγάπης και άφησε παράδει­γµα άγογγύστου υπομονής σηκώνοντας επί 13 χρόνια τον βαρύ σταυρό του δυσ­τρόπου συζύγου της, αλλά και αφού υπηρέτησε τον Κύ­ριο στο πρόσωπο των πτωχών και των πονεµένων.Ή ταφή της έγινε στην γυναικεία ιερά Μονή - όπου είχε γίνει ηγουμένη η µητέ­ρα της - και ώνοµάζετο «τα µικρα Ρωμαίου» ή«τα Ρωμαίου» στην Κωνσταντινού­πολι και εύρίσκετο κτισμένη στον έβδομο λόφο της Κωνσταντινουπόλεως µεταξύ των πυλών του Πολυανδρίου και της Ση­λυβρίας.Σαράντα ημέρες µετά την ταφή της έ­γινε ή ανακομιδή του ιερού της Λειψάνου και τοποθετήθηκε σε πολυτελή λάρνακα µέσα στο Καθολικό της Μονής. 'Έχουμε δε µαρτυρία ότι εφαίνοντο στα «άθλητι­κα της χέρια τα οιδήματα» από τα κτυ­πήµατα του συζύγου της. Ή µνήµη της ετελείτο πανηγυρικά στην Κωνσταντι­νούπολι κάθε πρώτη Ιανουαρίου µέχρι τον 10ο αιώνα. Μετά όμως µετετέθη η µνήµη της στις τρεις Ιανουαρίου, για να εορτάζεται µε περισσότερη λαμπρότητα, επειδή συνέπιπτε µε την Δεσποτική εορ­τή της Περιτομής του Κυρίου και την µνή­µη του Μεγάλου Βασιλείου.Ή Όσια και µετά τον θάνατό της έπι­τελούσε θαύματα. Ό τάφος της έγινε µε­γάλο προσκύνημα. Και εκεί οι πιστοί ενα­πέθεταν τις αγωνίες και τα προβλήματα τους. Εκεί λέγεται ότι έφθασε κάποτε και ό σύζυγός της κυριευμένος από πονηρό πνεύμα. Και ζητώντας χάρη και έλεος από την όσια σύζυγό του λυ­τρώθηκε από τα δαιμόνια.

Δίκαια η Αγία µας ώνοµά­σθη «προστάτις του συζυ­γικού βίου και συµφιλιώ­τρια των συζύγων».

Σε µιά εποχή όπου ό θεσμός της οικογένειας διέρχεται κρί­σι και οι άνθρωποι είναι έτοιμοι µε την παραμικρή ά­φορµη να διαλύσουν τον άγιο δεσμό του γάμου, ή ά­γία Θωµα’ί’ς έρχεται να µας διδάξει το µε­γαλο µάθηµα της ανεξικακίας και της ύ­ποµονης.Ή ευγένεια, ή καλοσύνη και η άνεκτι­κότης του (της συζύγου προς την (τον) σύζυγο γίνονται κυματοθραύστης πού διαλύει όλα τα κύματα των δύσκολων στιγμών, 'Όποιος υποχωρεί πρώτος - χά­ριν του Κυρίου - είναι και ό νικητής. Και η αγάπη πάντα νικά! Λοιπόν «ανεχόμενοι αλλήλων έν αγάπη» πάντα θα κερδίζου­µε τους άλλους. Και ή ειρήνη του Χριστού θεό βασιλεύει στα σπίτια µας.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τάς θλίψεις τοῦ βίου σου, ὡς προσφορὰν λογικήν, Χριστῷ προσενένκασα, τὴν τῶν θαυμάτων ἰσχύν, Ὁσία, ἀντείληφας. Ὅθεν ὡς συζυγίας, ὑποτύπωσιν θείαν, μέλπομεν Θωμαΐς σε, καὶ πιστῶς σοι βοῶμεν Χαῖρε τῆς νήσου Λέσβου, σεμνὸν ἐγκαλλώπισμα.

[smarti]

Ευθύμη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Προσωπικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ , γιατί μου έδωσες ένα καλό μάθημα με το βίο της Αγίας Θωμαίς, για την ολιγοψυχία που νοιώθω κάποιες φορές , όταν τα προβλήματα γίνονται μεγάλα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.Προβλήματα που μάλλον τα κάνουμε εμείς να φαίνονται πιο μεγάλα, από ότι είναι.Όταν βλέπεις πόσο δύσκολα περνάνε άλλοι άνθρωποι τότε κατανοείς , ότι τα δικά σου προβλήματα όποια και να είναι είναι πολύ μικρά.....δίπλα σε αυτά που ζούν κάποιοι άνθρωποι. Σε ευχαριστώ πολύ!

[efthumhs]

Μην με ευχαριστεις smarti. Ο καθένας παίρνει το μάθημά του, ακόμα και εγώ που δεν είμαι παντρεμένος πήρα το μαθημά μου απο τον βίο της αγίας (υπομονή, δοξολογία, και εκκλησιαστική ζωή έστω και μαρτυρική).Εύχομαι η αγία να πρεβεύει για όλους μας και ειδικά τα ζευγάρια...

[smarti]

Και η αγάπη πάντα νικά! Λοιπόν «ανεχόμενοι αλλήλων έν αγάπη» πάντα θα κερδίζου­µε τους άλλους. Και ή ειρήνη του Χριστού θεό βασιλεύει στα σπίτια µας.

Τα λόγια σου είναι πολύ ωφέλιμα...και εκπνέουν αισιοδοξία και χαρά. σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!

[arxontopoulo]

Στο Βίο της Αγίας Θωμαΐδος της Λεσβίας, που διαδραματίζεται στην Μυτιλήνη και στην Κωνσταντινούπολη του 10ου αιώνα, θίγεται ο ξυλοδαρμός των γυναικών απ' τους συζύγους τους ως κοινωνική πληγή της εποχής.

Οι γονείς της αγίας Θωμαΐδος ευτύχησαν στο γάμο τους και ο βιογράφος της αγίας τους ονομάζει «ζεύγος χρυσούν, ζεύγος τρισευδαίμον και μακάριον», ενώ η Θωμαΐδα ατύχησε στο γάμο της, ο οποίος απέβη αγκάθινο στεφάνι γι' αυτή.

Οι γονείς της, όντας ευκατάστατοι και ευσεβείς, την πάντρεψαν σε ηλικία 24 ετών με ένα νέο ονόματι Στέφανο. Η Θωμαΐδα, παρότι διακρινόταν ως ενάρετη, καλή και υποδειγματική σύζυγος και νοικοκυρά και δίχως να δίνει καμιά αφορμή, αντιμετώπιζε χείριστο τρόπο συμπεριφοράς εκ μέρους του συζύγου της. Ο ατυχής της γάμος ανάγκασε τους θλιμμένους γονείς της να αναχωρήσουν απ' τη Μυτιλήνη για τα μέρη της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας της, μετά από λίγο καιρό, πέθανε και η μητέρα της έγινε μοναχή και αργότερα ηγουμένη.

Ο σύζυγος της Θωμαΐδας, απ' την φιλαργυρία και την πλεονεξία του, ειρωνευόταν και έβριζε την ευλάβεια και την φιλοστοργία της. Μάλιστα την χτυπούσε βάναυσα σ' όλο της το σώμα. Στο τέλος η αγία πεθαίνει απ' τα τραύματα που της προξένησε ο βάρβαρος σύζυγός της. Έζησε δεκατρία χρόνια μαρτυρικού συζυγικού βίου και πέθανε σε ηλικία 38 ετών. Τάφηκε στο μοναστήρι που ήταν ηγουμένη η μητέρα της.

Η αντίθεση του φρονήματος της αγίας με το φρόνημα του συζύγου της, αναδεικνύει την υπομονετική γυναίκα σύζυγο και τις αρετές της ευλάβειας, της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης και της φιλοστοργίας. Παράλληλα συνδέει, η αντίθεση αυτή, τον άνδρα σύζυγο με την ασέβεια, την φιλαργυρία, την πλεονεξία και την σκληρότητα. Το γεγονός αυτό, απ' τη μια μεριά, ανυψώνει τη γυναικεία φύση και υπόσταση απέναντι στην ανδρική, αλλά απ' την άλλη ο βίος της Οσίας Θωμαΐδος ως υπόδειγμα για τις έγγαμες γυναίκες της εποχής της, ενισχύει μια τάση παθητικότητας και υποταγής της γυναίκας, ακόμη και στις άδικες ή παράλογες συμπεριφορές του συζύγου της. Η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται και από άλλες, πατερικές κυρίως πηγές, καθώς σύμφωνα μ' αυτές, η διατήρηση, η ενίσχυση και η επιβίωση του θεσμού του γάμου, ως συνεκτικού ιστού της κοινωνίας, απαιτούσε θυσίες, υπομονή και ανεκτικότητα άνευ ορίων, κυρίως εκ μέρους των γυναικών που εισέρχονταν σ' αυτόν.

*κείμενο της φιλολόγου κ.Αμαλίας Ηλιάδη

H αγία Θωμαϊς εκοιμήθη την 1η Ιανουαρίου και η μνήμη της μετετέθη στις 3 Ιανουαρίου,λόγω του εορτασμού της Περιτομής του Χριστού και του Μ.Βασιλείου την πρώτη του μηνός.

http://misha.pblogs.gr/tags/agia-thomais-gr.html