θα τους ξαναδώ?

[srev]

Εννοω οτι ειναι για 5,6 ατομα η προσευχη Σπυρο πολυ απλο.
Πως το κοβεις? εαν ερθει ο Ροσσι και σου μαθει να οδηγας μηχανη, τι λες? θα γινεις πρωταθλητης του MotoGP?
Δεν ξερω τωρα εαν καταλαβες την διαφορα των λεξεων, προσευχη (για 5,6) και "προσευχη πασατεμπο"(c)

Με συγχωρείς Πάνο, δεν καταλαβαίνω με βεβαιότητα τί εννοείς. Το μόνο που συμπεραίνω (διόρθωσέ με αν χρειαστεί) είναι ότι κατ' εσένα η προσευχή είναι για πολύ ελάχιστους ανθρώπους οι οποίοι με κάποιο τρόπο και για κάποιο ανεξήγητο σε εσένα λόγο καταφέρνουν με επιτυχία (ό,τι κι αν αυτό σημαίνει) να προσεύχονται, και ότι αν κάποιος ανώτερός σου (ό,τι κι αν αυτό σημαίνει) σού "διδάξει" την προσευχή δεν πρόκειται εξ' ορισμού να τον "ξεπεράσεις" ή έστω να τον "φτάσεις".

Υπαρχει Χριστιανος που δεν προσευχεται, εγω λεω ενα "ευχαριστω" στον τοιχο εε στον Χριστο εννοουσα, και αυτο ηταν, και μεχρι να μου αποδειχθει η αξια της προσευχης, υπαρχουν καλυτεροι τροποι να χασω την ωρα μου...

Καταλαβαίνω πολύ καλά, πιστεύω, τί εννοείς εδώ και εν μέρει συμπάσχω. Δεν πρόκειται να επιχειρήσω να σε πείσω γιατί δεν είναι θέμα ορθολογικής επιχειρηματολογίας- ακόμα κι αν σε έπειθα θα ήταν εύθραστο και επίπλαστο το αποτέλεσμα χωρίς αξία. Θα προσθέσω το εξής, όχι για να σε στεναχωρήσω παρά γιατί ψάχνεις την ευθεία αλήθεια κι απ' τους ανθρώπους ειλικρίνεια, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, έχω ακούσει κατ' επανάληψη να αναφέρεται, πως γνωρίζουν το Θεό μια αναπνοή κι ένα ανοιγο-κλείσιμο των ματιών τους πριν πεθάνουν. Εγώ θα πρότεινα να κάνεις μια ειλικρινή προσπάθεια να εδραιώσεις μια σχέση μαζί Του πριν φτάσει αυτή η στιγμή ώστε την ευθύνη, κατά κάποιο τρόπο, για την έλλειψη σχέσης ή όχι να τη μεταθέσεις σε Εκείνον. Φαντάσου ο Ιούδας Ισκαριώτης να είχε ζητήσει ειλικρινά συγνώμη και τη διάθεση να επανορθώσει προς στο Χριστό χωρίς ανταπόκριση, θα μπορούσε μετά ο Χριστός να του αρνηθεί τον λεγόμενο Παράδεισο; Η Βασιλεία των Ουρανών κερδίζεται από βιαστές, κάπου έχω ακούσει. Σπρώξε και θα μπεις.

Σταματώ εδώ και συγνώμη που, εδώ το έφερα, εκεί το έφερα, σε τραβολόγησα σε συζήτηση που δήλωσες ότι δεν ήθελες να κάνεις.

Σπύρος.

[Σπάρτακος]

Πάνο, αδελφέ,εδώ δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε στον ανθυποκλητήρα του τάδε Υπουργού, και να μας δώσει σημασία, έχουμε την απαίτηση να μας απαντά πάραυτα ο Θεός στην προσευχή μας; Δεν νομίζω. Αυτός απο εκεί ψηλά πόσο κάτω κατεβαίνει για να ασχοληθεί με εμάς; Εμείς πως πρέπει να στεκόμαστε μπροστά Του; Κι αν μιλάμε στον τοίχο, επειδή έτσι νομίζουμε, Αυτός μας ακούει. Το τι, και πως, και πότε θα μας απαντήσει, αν μας απαντήσει, είναι δικό Του θέμα, και δεν εξαρτάται απο καμία ανθρώπινη προϋπόθεση. Ανθρώπινα όμως σκεπτόμενοι μπορούμε να σκεφθούμε ότι είναι σωστό να ισχύουν και αυτά που ο Αποστόλης αναφέρει, αλλά ακόμη και πολλά άλλα, που δεν μπορούμε καν να σκεφθούμε ή να συλλάβουμε.Αρα ο Θεός ακούει και το μυρμήγκι, κατα τρόπο που εμεις δεν αντιλαμβανόμαστε, και άρα η προσευχή είναι γιά όλους, και όχι μόνο για αυτούς τους 5 -6 ή 5 - 6 χιλιάδες. Μην τρελαίνεσε, που λέει κι ο γιός μου.

[panos0]

Σπυρο ναι σωστα, τεινω τωρα να πιστεψω οτι η προσευχη ειναι για λιγους, που κατα ανεξηγητο τροπο τα καταφερνουν με επιτυχια, δεν υπαρχει αλλη λογικη εξηγηση.
Ασκηση, πιστη, αγαπη προς τον Θεο, μαζικη προσευχη, ποσοτητα προσευχης, αμαρτωλοτητα, δεν εξηγουν το φαινομενο, αφου υπαρχει η μια ανεξηγητη ακραια κατασταση, απο τις 2. (ο Θεος να ακουει ολους/να μην ακουει ουτε ενα) δεν θελω να τα αναλυσω ομως.
Μπορει να βρεθει κανενας σι-φου (δασκαλος) της προσευχης και να με διδαξει σαν τις παλιες ταινιες του Τσακι Τσαν, που εδειχναν γερο-δασκαλους του κουνγκ φου να μαθαινουν την "τεχνη" στον αρχαριο, ε τοτε μαλιστα, και 20 και 30 χρονια να παλεψω ωστε να μαθω την....τεχνη

Πάνο, αδελφέ,εδώ δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε στον ανθυποκλητήρα του τάδε Υπουργού, και να μας δώσει σημασία, έχουμε την απαίτηση να μας απαντά πάραυτα ο Θεός στην προσευχή μας; Δεν νομίζω. Αυτός απο εκεί ψηλά πόσο κάτω κατεβαίνει για να ασχοληθεί με εμάς; Εμείς πως πρέπει να στεκόμαστε μπροστά Του; Κι αν μιλάμε στον τοίχο, επειδή έτσι νομίζουμε, Αυτός μας ακούει. Το τι, και πως, και πότε θα μας απαντήσει, αν μας απαντήσει, είναι δικό Του θέμα, και δεν εξαρτάται απο καμία ανθρώπινη προϋπόθεση. Ανθρώπινα όμως σκεπτόμενοι μπορούμε να σκεφθούμε ότι είναι σωστό να ισχύουν και αυτά που ο Αποστόλης αναφέρει, αλλά ακόμη και πολλά άλλα, που δεν μπορούμε καν να σκεφθούμε ή να συλλάβουμε.Αρα ο Θεός ακούει και το μυρμήγκι, κατα τρόπο που εμεις δεν αντιλαμβανόμαστε, και άρα η προσευχή είναι γιά όλους, και όχι μόνο για αυτούς τους 5 -6 ή 5 - 6 χιλιάδες. Μην τρελαίνεσε, που λέει κι ο γιός μου.

Λαθος αμυνα κατα την γνωμη μου φιλε Σπαρτακε, λαθος σε ηδη δυσκολη θεση...
Αλλα μαζι σας ειμαι, και μιας και βλεπω τον στρατιωτικο θυρεο που εχεις αβαταρ θα στο θεσω ως εξης, παρα το οτι εχουμε ενα μικρο θερμο επεισοδιο, δεν μπορω να μπω σε πολεμο πληρης κλιμακας.

[dionysisgr]

Αδελφοι το ερωτημα ειναι κοινο και λογικοφανες. Εν τουτοις ομως ειναι καθαρα ανθρωποπαθες και πεπερασμενο.

Γιατι; Γιατι οι σχεσεις μας, οπως καθοριζονται ειτε φυσικα, ειτε κοινωνικα, στην προσκαιρη ζωη μας, δεν εχουν εσχατολογικο αντικρυσμα, αλλα μοναχα "εξυπηρετουν" τον γηινο βιο μας.

Εξ'ου και ο Λογος του Κυριου, οτι οποιος τοποθετει την μητερα, τον πατερα, τον αδερφο, την γυναικα του, τα τεκνα του πανω απο ΕΜΕΝΑ, ΔΕΝ ειναι αξιος ΜΟΥ.

Ενω πιο πριν εχει πει να τιμουμε τα μεγιστα τον πατερα και την μητερα μας, και οτι οποιος δεν τους τιμα ειναι αξιος ακομα και θανατου.

Καποιος εαν τα δει επιφανειακα, θα πει οτι αυτα εχονται σε ανιτθεση. Δεν ειναι ομως ετσι. Ο Κυριος λεει ξεκαθαρα οτι οι παρουσες σχεσεις μανα-γιος, πατερας-κορη, αδερφη-αδερφος, κλπ, ειναι του παροντος βιου και της πτωτικης μας καταστασης, αποτοκα της χοϊκης μας φυσεως, που εχει εκπεσει απο το πρωτοκτιστον πνευματικο καλλος, και επιδιωκει κατα την φιλανθρωπη Οικονομια του Θεου, να το ανακτησει εκ νεου.

Συνεπως οι σχεσεις αυτες, μετα δε την κοινη Ανασταση, ειτε προς κρισην ειτε προς συμβασιλεια, θα μεταποιηθουν σε πνευματικου χαρακτηρα καθολικες σχεσεις πανανθρωπινες, χωρις την εννοια του στενου συγγενικου-φιλικου-ερωτικου-συμφεροντολογικου ειτε αλλου δεσμου.

Θα ειναι εν πνευματι σχεσεις με Κεντρο αναφορας και υπαρξεως τον σαρκωθεντα αιωνιως Χριστο και δια μεσου Αυτου με την Παναγια Τριαδα και τις πνευματικες ταξεις ολης της κτισεως.

Λεμε δηλαδη, εκει στην αλλη ζωη, θα ξαναδω τον πατερα μου, την μανα μου, τον αδερφο μου, το παιδι μου, αλλα μαλλον θα πρεπει να λεμε θα ΔΩ πρωτα τον Κυριο;;;

Eαν δεν ειναι Χριστοκεντρικη η αναφορα μας μεχρι το τελος μας, πως λοιπον θα ειναι και μετα απο αυτο;

Και παλι, εαν ειναι Ανθρωποκεντρικη η αναφορα μας μεχρι το τελος μας, θα ειναι και μετα απο αυτο.

Αρα θα πρεπει να επαναδιατυπωσουμε το ερωτημα πιο Εκκλησιολογικα ισως, στο: Θα δω πρωτα τον Χριστο, και μετα εαν με αξιωσει με την Χαρη Του, θα εχω κοινωνια με ΟΛΑ τα προσωπα που θα εχουν θεωθει, ωστε ΟΛΟΙ να τον Δοξαζουμε εις τον Αιωνα;

Οχι λοιπον στενα οικογενειακα, οχι εθνικα, οχι φιλικα, αλλα Καθολικα, Υποστατικα, εν Προσωπω, εν Θεω, συνολικα, θα δουμε ο ενας τον αλλον εν πληρει αυτοσυνειδησια και Αγαπη, αλλα ΜΟΝΟ δια του Αγιου Πνευματος, με την Χαρη του Κυριου μας, ο Οποιος θα γινει τα ΠΑΝΤΑ τοις ΠΑΣΙ.

Λενε οι Πατερες οτι η γλωσσα της μελλουσας ζωης, θα ειναι η σιωπη. Ολα θα ειναι πνευματεμφορα, θα ζουν θα κινουνται και θα κοινωνουν εν Πνευματι, και θα εχουν ως Κεντρο Αναφορας και Ζωη και Χαρα τον Κυριο της Δοξης. Οχι ο ενας τον αλλον, αλλα ολοι μαζι τον Κυριο.

Ετσι ας παψουμε να το βλεπουμε το ΕΚΕΙ, με τα ματια του ΕΔΩ, και ας το δουμε οσο μπορουμε θεολογικα, Χριστολογικα, Εκκλησιολογικα, και οχι Ανθρωποκεντρικα και μεταπτωτικα.

Τον Χριστο λοιπον να εχουμε αγωνια να δουμε, και να ζουμε εν Αυτω, και ολα τα αλλα θα δοθουν με τον τροπο που ο προαιωνιως Ερωτευμενος σφοδρα Θεος μας, θα δωσει κατα την Απειρη Σοφια Του.

[Captain Yiannis]

Δόξα τω Θεώ , μιά χαρά τα λές Διονύση.
Έτσι ακριβώς το έχω αντιληφθεί και προσωπικά , και βέβαια πάντα με την βοήθεια των Πατέρων της Εκκλησίας μας , των τωρινών και των παλαιοτέρων.

Δόξα τω Θεώ

[srev]

Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω, ότι η παρούσα θεματική ενότητα δεν καταλαμβάνει 10 σελίδες γιατί το θέμα είναι σημαντικό παρά γιατί η Σμάρω είναι σημαντική.

Ευχές,

Σπύρος.