Οι δρόμοι της μετάνοιας

[gkou]

Αγαπητέ Στράτο, νομίζω πως θα βοηθηθής πολύ από τα παρακάτω λόγια του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Είναι αποσπάσματα από το κείμενο που έγραψε στον μοναχό Θεόδωρο, ο οποίος ενώ ασκήτευε, ξαφνικά κυριεύθηκε από έντονη κοσμική επιθυμία. Παρόλο λοιπόν που είχε δώσει υπόσχεση αφιερώσεως στον Χριστό, άφησε το μοναστήρι και αποφάσισε να νυμφευθή! Έπειτα όμως από την επιστολή που του έγραψε, ο Θεόδωρος επέστρεψε και πάλι στο μοναχικό βίο και στη συνέχεια διέπρεψε στην αρετή πιο αποφασισμένος και πιο δυνατός από πριν! Το βιβλίο από το οποίο δανείστηκα το κείμενο λέγεται « Λόγοι παραινετικοί προς αποφυγήν της απογνώσεως » ( Εισαγωγή και απόδοση στη νεοελληνική Γεωργία Κουνάβη – Εκδόσεις : Αποστολική Διακονία ) και προσωπικά εγώ, έχω βοηθηθεί πολύ στο παρελθόν από αυτό.


[ … Φίλε Θεόδωρε, δεν είναι φοβερό το να πέση ο παλαιστής αλλά ( φοβερό είναι ) , το να παραμείνη πεσμένος κάτω. Ούτε είναι βαρύ ( επίσης ) το να πληγωθή ο πολεμιστής αλλά ( βαρύ είναι ) , να απελπισθή μετά από τον τραυματισμό του και να παραμελήση το τραύμα του….
…Μη λοιπόν φίλε ( Θεόδωρε ), μη οδήγησης τον εαυτό σου στην καταστροφή πλέον , επειδή σε μετακίνησε ο εχθρός λίγο από τη θέση σου, αλλά στάσου με γενναιότητα και επέστρεψε γρήγορα εκεί από όπου έφυγες. Και μη θεωρήσης ντρππή αυτή την προσωριμή πληγή. ..
…Διότι μόνο εκείνοι που δεν μάχονται δεν πληγώνονται. Όσοι όμως επιτίθενται με όλη τους την ψυχή κατά των εχθρών , είναι εύλογο κάποτε να τραυματιστούν και να πέσουν κάτω. Αυτό έπαθες ( λιοπόν ) και συ τώρα. Και αυτό , διότι έδειξες, ότι επιθυμούσες δια μιας να φονεύσης τον διάβολο. Όμως έχε θάρρος. Νομίζω ότι έχεις ανάγκη από λίγη νήψη ( επαγρύπνηση ) , και τότε δε θα μέινη όυτε ίχνος από εκείνο το τραύμα , μάλλον δε, με τη χάρη του Θεού θα συντρίψης και αυτή την κεφαλή του εχθρού. Ας μη σε προβληματίζη ( ενοχλή ) το γεγονός ότι συνάντησες εμποδια , ως προς αυτό, από την αρχή… ]

[gkou]

ΠΕΝΤΕ ΟΔΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Πρώτη . Η κατανόησις των αμαρτημάτων μας
Δευτέρα. Η συγχώρησις των αμαρτιών του πλησίον.
Τρίτη. Εκείνη που προέρχεται από την προσευχήν.
Τετάρτη. Η προερχόμενη από την ελεημοσύνην.
Πέμπτη. Η προερχόμενη από την ταπεινοφροσύνη.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

[Misha]

Καλή μου Nτινούλα απλά είπα πως "αίσθηση εγκατάλειψης" έχουν και οι άγιοι...


Ξέρεις τι λέω με τον νου μου όταν είμαι στις μαύρες μου και γκρινιάζω ,πράγμα που συμβαίνει συχνά πυκνά ,με μόνιμο αποδέκτη της γκρίνιας τον καλό Θεό μας?


Αν οι όσιοι πατέρες των χρόνων μας Παίσιος,Πορφύριος,Επιφάνιος,Ιάκωβος,Εφραίμ ήταν τόσο ευγενείς,καλωσυνάτοι,επιεικείς,μακρόθυμοι πόσο μάλλον καλός και συμπονετικός είναι ο Κύριος μας?

[ntinoula]

Πλασματάκια του είμαστε, δε θα μας συμπονεί;

[Misha]

Πλασματάκια του είμαστε, δε θα μας συμπονεί;

Tελευταία διάβασα τις επιστολές του π.Σωφρονίου Σαχάρωφ με το πνευματικοπαίδι του Μπαλφουρ,έναν πρώην καθολικό που έγινε ορθόδοξος και κληρικός,έπειτα έχασε τελείως την πίστη του ,"πέταξε" τα ράσα και έζησε όπως ήθελε.

Ο γέροντας του συμπαραστάθηκε ως αληθινός πνευματικός πατέρας σε όλη αυτή την πορεία του και μέχρι το τέλος της ζωής του Μπαλφούρ τού εκδήλωνε επίμονα τόσο μεγάλη αγάπη και συγκατάβαση που με εξέπληξε.


Εν τέλει ο πρώην π.Δημήτριος Μπάλφουρ κοιμήθηκε εν μετανοία και εξομολογήσει χάρη στην πολύ αγάπη και ταπείνωση που έδειξε επι σειρά δεκαετιών ο π.Σωφρόνιος απέναντι του!!!!


Δεν τον ξέχασε ούτε στιγμή και επεμεινε αγαπητικά και προσευχόμενος μέχρι που ο Μπαλφουρ ήλθε στα σύγκαλα του και αφέθηκε στην αγκαλια του Θεού.

[stratos]

ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ .
ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ.
ΠΡΩΤΟΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΗΤΑΝ,ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΑ?
ΤΟΣΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΝΕ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΟΥΝ ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ Π ΣΩΦΡΟΝΙΟ..
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ Ο ΜΠΑΛΦΟΥΡ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΟΣΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΤΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ ΡΑΣΑ ΤΕΛΙΚΑ..
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ..
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΥΧΑΙΝΕ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑ ΜΟΥ ΕΜΕΝΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΔΕ ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ ,ΕΤΣΙ ΛΕΩ.
ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ30 ΓΡΑΦΕΙ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΓΑΝΕ ΟΤΙ Ο ΜΠΑΛΦΟΥΡ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ..
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..

Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ..
ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ.

[Misha]

Θα σου πω καλέ μου φίλε μια δική μου εμπειρία...


ήμασταν με φίλους στο κελλάκι του μακαριστού παπα Χαράλαμπου του ηγούμενου της Διονυσίου,μαθητή του γερο Ιωσήφ του ησυχαστή.


αφού μας διήγήθηκε πολλά απ τη ζωή του μεταξύ των οποίων θαυμαστές πνευματικές εμπειρίες τον ρώτησα το εξής:


"Γέροντα ξέρετε κάποιον καλό πνευματικό στην Αθήνα?"


Μου αναφέρει τον π.Τ.....



Πήγα και τον βρήκα αλλά κάτι δε μου άρεσε στο όλο περιβάλλον και διέκοψα...

Ε,μετά απο λίγο καθαιρέθηκε από την Εκκλησία για ηθικά παραπτώματα...



Ο άγιος παππούλης Χαραλάμπης δεν κατάλαβε τίποτα?



Υποθέτω πως είχε όλο καλούς λογισμούς για τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν και γι αυτό εμπιστεύθηκε και κάποιους που δεν το άξιζαν...



ίσως κι ο Θεός να επιτρέπει να σφάλλουν και οι άγιοι καμμιά φορά για να ταπεινώνονται ακόμα περισσότερο....

[tigris]

ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ .
ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ.
ΠΩΣ Ο ΜΠΑΛΦΟΥΡ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΟΣΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΤΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΕΤΑΞΕ ΤΑ ΡΑΣΑ ΤΕΛΙΚΑ..

Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ..
ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ.

Συμφωνώ, μόνο ο Θεός ξέρει...Δεν έχω γνώση του περιστατικού, αλλά η γνώμη μου είναι, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, πως δεν ξέρουμε και πόσο μεγάλο πειρασμό είχε ο άλλος..τι πόλεμο...

[stratos]

πρεπει να το διαβασεις το βιβλιο..
ειναι θησαυρος οι επιστολες του γεροντα προς τον Μπαλφουρ..
και μαλιστα αρκετες ηταν οταν ηταν νεος μοναχος.
εκει φανηκε ποσο ψηλα πνευματικα θα εφτανε αργοτερα..

[tigris]

ΟΚ. Θα το έχω υπόψη μου όταν ανέβω Αθηνα με το καλό...